نوسان‏پذیری سود و تصمیم‏ها ساختار سرمایه با نقش تعدیلگری درماندگی مالی؛ رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر درماندگی مالی بر ارتباط بین نوسان‏پذیری سود و تصمیمات ساختار سرمایه، از طریق رویکرد مدل‏سازی معادلات ساختاری می‏باشد. روش: از بین شرکت‏های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ۸۲ شرکت طی سال‏های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۵ برای نمونه آماری انتخاب گردید و جهت بررسی اثر تعدیل‏گری درماندگی مالی، شرکت‏های نمونه به کمک مدل کاپلان زینگالس در دو گروه دسته‏بندی گردید. نوسان‏پذیری سود به کمک متغیرهای مشاهده‏پذیر ضریب پراکندگی نسبت بازده حقوق صاحبان سهام، ضریب پراکندگی نسبت سود علمیاتی به مجموع دارایی‏ها و انحراف معیار درصد تغییرات سود عملیاتی اندازه‏گیری شد و سنجش متغیر ساختار سرمایه از طریق نسبت‏های مجموع بدهی به مجموع دارایی، مجموع بدهی به ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام و مجموع بدهی به ارزش بازار حقوق صاحبان سهام انجام گرفت.  یافته ها: پس از اطمینان از برازش مناسب الگوهای اندازه‏گیری و ساختاری پژوهش نتایج نشان داد نوسان‏پذیری سود بر تصمیمات ساختار سرمایه اثر معکوس و معنی‏دار دارد و درماندگی مالی بر ارتباط بین نوسان‏پذیری و ساختار سرمایه اثر معنی‏دار دارد. به گونه‏ای که شدت ارتباط این دو متغیر در گروه شرکت­های سالم قوی‏تر است. نتیجه گیری: تأثیر نوسان‏پذیری سود بر تصمیمات ساختار سرمایه در شرکت‏های سالم قوی‏تر از شرکت‏های دارای محدودیت مالی می‏باشد.